dinsdag 4 februari 2014

Hoe het allemaal begon

nazomer van 2012...
... hoogzwanger van Kamiel, dus volop dromen, (ver)wachten, plannen, enz.
maar ook:
... bijna 7 jaar wonen in ons huisje aan de hei
Toen we er rond 11 november 2005 introkken, hadden we een 10-jaren plan: binnen de 10 jaar aan een grondige verbouwing beginnen. Waarom die 10 jaar? Eerst en vooral: financieel. Maar ook omdat we eerst wilden voelen, ervaren, enz. hoe het huis is. Wat waarderen we, wat willen we anders, wat is praktisch en wat niet, ...?

Bijna 10 jaar geleden werd dus een zaadje geplant en dat ontlook nu stilaan.

Vier architecten werden aangeschreven. 3 zagen we vrij snel, nog met een dikke (of een heel dikke) buik. De vierde pas na de geboorte en de kraamperiode van Kamiel.
Waar we naar toe wilden, stond al jaren vast: een bio-ecologisch, laag-energie huis. We willen dus zoveel mogelijk met natuurlijke materialen werken: hout, leem, papier, enz. Waren we 10 jaar geleden al overtuigd dat deze manier van bouwen ons wel lag, dan hebben de allergiën van Matthijs ons daar alleen maar meer van overtuigd.

Het buikgevoel sprak, we gingen kijken naar een werf in Essen. En het buikgevoel sprak nog meer. En zo vertrok 1 jaar geleden de volgende zin per mail: "we willen heel graag dat u ons nieuwe huis tekent".

voorjaar en zomer 2013...
Voilà, we kunnen gaan plannen. Er volgden een aantal avonden dat we met de architect samen zaten. En we kregen ook huiswerk: wat is voor jou belangrijk? Welke functie heeft de leefruimte/keuken/inkom/... . Welke stijl zie jij graag? enz. We mochten elk apart ons droomhuis beschrijven.
En dan,
JOEPIE, post. Een dikke enveloppe! Het eerste ontwerp. Dromen, inbeelden, voorstellen. De eerste opmerkingen gingen terug. Aanpassingen werden gemaakt.

En zo werd het najaar 2013...
... Plannen werden gedetailleerd uitgetekend. Laatste aanpassingen en wijzigingen doorgevoerd. Alles klaar om de bouwvergunning aan te vragen.

18 oktober 2013
BOEM! Een, figuurlijke welliswaar, bom verwoest alle dromen bijna in een klap. De directie van Roularta heeft beslist om onze afdeling naar Evere te verhuizen. Het is voor mij onhaalbaar om alle dagen te pendelen tussen Kalmthout en Evere en dat te combineren met ons gezin, de ontslagbrief zit een paar weken later in de brievenbus.
Wat nu? Alles afblazen na een jaar plannen? Wachten tot ik een nieuwe job gevonden heb?
Maar ons kiempje is krachtig...
Uiteindelijk besluiten we om de bouwaanvraag toch te laten vertrekken. Het duurt immers een tijdje vooraleer de vergunning komt, daarna moet die nog 35 dagen uithangen en kunnen we pas gericht prijzen beginnen opvragen en aannemers vastleggen. We zijn dus nog lang niet aan het bouwen.
Kerstmis en nieuwjaar komen en gaan. De laatste maanden in ons oude huis gaan in. De kerstboom wordt in mekaar gestoken en terug afgebroken. Ik sorteer meteen alles al maar uit: hetgeen kapot/versleten/... is, gaat meteen weg.

Januari 2014
De bouwvergunning is er veel sneller dan verwacht. Op 27 januari gaat Jeroen de aangetekende brief afhalen. 's Avonds staan de borden met de vergunning er in al tegen de brievenbus.
De opmerkingen van de gemeente worden overwogen en de plannen nog gewijzigd. Zo kiezen we er voor om het groendak op de uitbouw te laten vallen ten voordele van de recuperatie van hemelwater (wasmachine en toiletten).
Ondertussen zijn de meetstaten klaar en wordt het lastenboek uitgestuurd. De eerste bezoekjes aan bouwwinkels zijn ook al afgelegd.

Rest alleen nog de vraag: waar gaan we wonen tijdens de verbouwingen? Ook daar werd het afgelopen jaar druk over nagedacht. Eerste idee was een aantal wooncontainers in de achtertuin te plaatsen. Volgende idee: de strobalen tuinberging die we willen plaatsen eerst bouwen en daar in wonen. Bij beide ideeën hadden we een praktisch probleem: hoe krijgen we water naar daar en vooral hoe kunnen we vuil water afvoeren?
Blijven wonen en verbouwen tegelijkertijd dan maar? Dat zou betekenen dat we op een gegeven moment geen (of toch minimaal) keuken, badkamer, warm water en verwarming zouden hebben. Met 3 kleine kindjes... dat zien wij als het ideale recept om snel voor de vrederechter te staan te scheiden. En dat is nu net niet de bedoeling.
Dan de dure oplossing maar: gaan huren. Ondertussen weten we voor 99% zeker wat en waar. Van zodra dat helemaal rond is, volgt er meer. Maar dit kunnen we al wel zeggen: iedereen is op onze tijdelijke nieuwe stek meer dan welkom!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten