Eerste ontdekkingen

We wisten dat we een huis van 1937 gingen afbreken. We wisten dat er ooit een aantal art deco elementen geweest waren. We wisten ook dat de originele vloeren nog onder de huidige verstopt zaten. We wisten ook dat recuperatie van die oude vloeren bijna onmogelijk was (en toch blijf je een beetje hopen).

De eerste originele vloer kwam deze week aan het licht. En OMG (sorry, ik gebruik niet dikwijls zulke Engelse termen, maar nu dekt het precies de lading) wat was die mooi!!!

Dat het niet over de originele betonvloer in de garage gaat of die groene gespikkelde vloer in de berging, mag duidelijk wezen. Maar onder de lelijke keramische tegels in de keuken vond Jeroen dit:

Ik zag al meteen een aantal mogelijkheden om die te recuperen. Over de betontegels was een plastic gelegd waarop de keramische tegels gelegd waren. Dat zag er dus goed uit. 

Helaas, de cementtegels waren zelf in beton gelegd ipv zavel. Onmogelijk (of alleszins een titanenwerk) om die er heel uit te krijgen. En eerlijk: dat steekt toch wel eventjes.

Maar we hebben nog twee pogingen: de living. Die bestond uit twee delen vroeger (ah ja, de chique voorplaats en de leefruimte) en naar het kleine stukje dat we al hebben kunnen zien is dat ook een chique vloer.

Verhuizen

Terwijl Kamiel bijslaapt op mij na de vermoeiende verhuisdagen, heb ik tijd genoeg om de afgelopen dagen eens te overdenken en een kort verslag uit te schrijven.

Zaterdag: belachelijk warm. Op de thermometer kijken durf ik niet... Dat zou alleen deprimerend werken. De kinderen, oma en ik vertrekken rond 8u met de fiets naar ons nieuwe huis. Op de fiets valt de warmte mee. Alleen, het is wel nog maar 8u. Het zwembadje heeft Jeroen vrijdagavond nog gevuld. Het eerste dat de kinderen dus deden was zwembroek aan en in het water plonsen. De rest van de voormiddag was het constant aan en uit kleden van kindjes. In de namiddag is het veel te warm en willen ze niet meer zwemmen. Iedereen zweet zich een ongeluk maar toch proberen we te blijven lachen. De koude soep en rijstsalade die moeke kwam brengen smaakten geweldig. Tegen de avond stonden alle bedden en kasten in mekaar.
Onze eerste nacht in het nieuwe huis hebben we allemaal heel goed geslapen ondanks het felle onweer. Een onweer zoals je in de bergen hoort... Lange donder die echt komt aanrollen. Zelfs Jeroen, die zich normaal omdraait en moppert omdat ik begin te stommelen om alle ramen dicht te doen, heeft nu eens liggen luisteren (weliswaar na een droge "wat zijde gij nu nog allemaal gaan doen?" Ramen, weet je wel...).

Zondag hebben we de laatste dozen en spullen overgebracht. Ook nu weer: veel te warm. Maar het is gelukt: alles was op zondagavond verhuisd.

Maandag begonnen Jeroen en opa aan de afbraak, van achter naar voor en van boven naar onder. Letterlijk: de golfplaten op de garage mochten als eerste. En Jeroen nam het laatste dubbel letterlijk: die stond plots beneden in de garage ipv op de garage. Buiten wat schaafplekken ed mankeert hij gelukkig niets. Maar toch lukte het hem niet om die eerste dag zonder kleerscheuren door te komen: zijn broek kreeg een nieuwe look (een scheur van zijn bil tot zijn knie). Op die manier gaan we nog serieus mogen besparen op vloeren en andere afwerking en gaat al dat budget naar nieuwe broeken!

Ondertussen hebben oma en ik al heel wat dozen kunnen leegmaken en staat de garage hier propvol met lege bananendozen. Moest er iemand graag wat dozen hebben, al dan niet met prima krantenpapier, die mag die vandaag komen halen. Anders krijgen ze een derde leven in de kringloopwinkel.

Our lives into boxes

Manmanman, wat hebben wij veel rommel!
De teller staat op zo'n 100 volle bananendozen en dan nog een hoop plastic bakken en andere dozen.

De bedoeling was om een stuk van de container te gebruiken om dozen te stockeren tot de verhuis en al wat materiaal uit de garage in het andere stuk weg te zetten.
Maar zie zelf maar...





De eerlijkheid gebied om er bij te vertellen dat dit niet alles was... Geen meubels en bijna geen speelgoed van de kinderen en nog de allerlaatste rommel.

Hoe gaat het voor de rest met ons?
Kinderen voelen de spanning en de veranderingen in de lucht hangen. Wat het nodig gegil geeft. Het is dus niet altijd zo gezellig bij ons momenteel. De dozen en de rommel doen hun deel, het geruzie de rest.
Wat Jeroen betreft: die is weinig van zeg. Maar dat valt enkel de mensen die dicht bij hem staan op. Lucky me! ;-) Gelukkig heb ik al enige ervaring met stresskip Jeroen door een aantal memorabele concerten van Koninklijke Muziekvereniging Vlijt en Eendracht (kortweg V&E). Daardoor weet ik dat alleen ik een kort antwoord krijg, anderen krijgen een deftige uitleg. Mijn tactiek dus: als iemand iets wil weten, moet die dat zelf maar vragen aan Jeroen. Klein detail: buiten de papa's ben ik eigenlijk de enigste die  veel vragen heeft.
En ik? Het inpakken grondig beu. Een verzwakte achillespees die protesteert. Uitkijkend naar zondagavond.

Stilte voor de storm

Nog 10 dagen voor we verhuizen, nog 13 dagen voor Jeroen begint te breken.

Wat is er ondertussen allemaal gebeurd?

De prijsofferten van verschillende aannemers werden vergeleken. En dat was even slikken. Maar dankzij puzzelen, veel meer zelf doen, een aantal dingen schrappen, plannen hier en daar wat aanpassen, andere materiaalkeuze hier en daar, geraakt de financiële kant wel in evenwicht.

Gelukkig heeft Jeroen een engelengeduld en neemt hij elk puntje minutieus door. 

De grote vakantie brak aan. Ook voor mij, helaas, geheel onverwachts. Maar elk nadeel heb e voordeel: veel tijd om uit te sorteren en in te pakken. En dat is geen luxe! (Oef zeg, zoveel rommel). We lopen tegen de dozen op. Deze ochtend, nu ja, nacht is mss beter gezegd, om 5u30 werd de container geleverd. Sorry buren! We hebben nu dus een extra rommelkot bij. Momenteel dient dat als dozenopslag, later als fietsenkot en "man cave" voor Jeroen. 

De eerste afbraakwerken gebeurden vorige week: de ballustrade van het balkonnetje vooraan, het afdak over het terras en de haag naast het huis zijn al weg. Op die manier hopen we het verhuizen wat vlotter te laten verlopen.

Nog twee weken inpakken, sorteren, weggooien, over dozen struikelen, hoofd stoten tegen balken die plots opduiken op zolder, ... 

(Valt het op dat ik het een beetje beu ben? ;-) )

Tot binnenkort