zondag 28 september 2014

Schuppen

Een hele rustige week... Op de werf dan toch. Buiten nog een paar kleine dingen is er tijdens de week niet veel gebeurd.
Gisteren was het wel alle hens aan dek want de vloeren in het woongedeelte moesten uitgeschupt worden. Om goed te kunnen isoleren bestaat de vloeropbouw uit een laag schelpen van 25 cm met daarop een kurklaag van 10 cm. Op die kurklaag wordt dan vloerverwarming gelegd. Om dan de vloer (parket of tegels) af te werken.

Dat uitschuppen was nog een beetje spannend. De fundering van het woongedeelte was niet zo diep als eerst gedacht. En in het voorste gedeelte zaten er nog die welfsels. Uiteindelijk, na wat gepruts met een slijpschijf, heeft Jeroen die met brute kracht aan flarden geklopt. (Jaja, ooit krijg ik mijn v-kas en sixpack ipv een kiekeborstje :-D). En ook nu was er nog een verrassing: in tegenstelling tot de balken van de verdiepingen, waren de welfsels wel stevig én ondersteund. De oude krant kon helaas niet worden gered. Jammer, want het was wel fijn geweest om eens te weten wanneer ze nu precies ons huis gezet hebben.
Na het brute geweld, werden gaten in de muren terug netjes dicht gemetseld.
Resultaat van een dag hard labeur: een ventje dat 's avonds ter plekke in slaap viel en nog de hele zondag wat aan lummelde. Maar dat mag ook. Dat heb ik na mijn "inspectieronde" gisteren persoonlijk besloten. We stonden overal 45 cm lager, zoals afgesproken met de architect en de aannemer. En de container was gevuld.

We hebben nu al zo veel gevonden, helaas kunnen we niet alles heelhuids er uit krijgen. Misschien is het nu onze beurt om dingen te gaan verstoppen. Maar dat houden we nog even in beraad...

Het wordt nog eens dringend tijd om de foto's bij te werken. Maar dat is voor volgende week.

zondag 21 september 2014

Water en wonen

Vorige week heb ik al verteld dat de regenwaterput geplaatst werd. Nu is het verplicht in Kalmthout om bij een nieuwbouw of grondige verbouwing om het hemelwater op eigen terrein te verwerken, wat dus, in ons geval, inhoudt dat al het regenwater van de daken opgevangen wordt in een grote put en van daaruit eventueel kan overlopen naar een grote zak met keien en zo in de bodem kan wegtrekken.
Fijn, zo'n put. Je ziet daar niet echt iets van, behalve het deksel. Maar ja, je hebt die dan, het water dat daar in belandt is zacht, bevat dus nauwelijks kalk en is door de filters die er op zitten ook proper.

Als je op een jaar bekijkt hoeveel water je verbruikt en waar dat water naar toe gaat, dan zie je al snel dat een heel groot gedeelte naar puur huishoudelijk gebruik gaat: wassen en poetsen. Het drinkwater hier in Kalmthout is hard waardoor je meer product per keer nodig hebt. Om iets schoon te krijgen en zuinig met je product te kunnen zijn, gebruik je veel beter zacht water.
En laten we daar nu net een grote put van 7.500l voor hebben!
Wassen en plassen zal dus in de toekomst met regenwater gebeuren, ook de toiletten zullen hun reservoir met regenwater vullen.

Wassen en plassen doen we al jaren zo ecologisch mogelijk. Ook weer vanuit de overtuiging dat we geen extra chemische producten in huis willen hebben. Een van de standaardproducten in huis is  de allesreiniger van Ecover. Ecover is  een Belgische producent van onderhoudsproducten op een plantaardelijke basis.
Leuk weetje: de fabriek in Malle was de allereerste ecologische fabriek ter wereld en werd door dezelfde architect ontworpen. 
Op een paar uitzonderingen na, vind je bij ons geen "gewone", op aardolie gebaseerde, kuis- of onderhoudsproducten. Ook een allegaartje aan specifieke producten voor allerlei verschillende oppervlakten, vermijd ik. En die zeldzame keer dat ik me laat verleiden en toch eens iets probeer, beklaag ik het met keer op keer.
Buiten het feit dat al die verschillende producten eigenlijk kei veel geld kosten en je voor alles wel iets anders nodig hebt (waardoor het nog duurder wordt), vind ik geen van allen aangenaam om mee te werken. Ofwel moet je handschoenen aantrekken wegens te bijtend, ofwel krijgt heel je huis een chemisch parfum, enz. Over de uiteindelijke doeltreffendheid valt ook nog veel te discussiëren.

Na scha en schande heb ik al dikwijls ondervonden dat de ouderwetse producten eigenlijk nog het allerbeste zijn. En weet je wat? Die zijn nog het meest ecologisch én meestal het goedkoopste.
Zo gebruik ik om te dweilen het liefst bruine zeep, doet azijn wonderen in de badkamer en de sodakristallen maken op hun tijd de (af)wasmachine proper.
Alleen voor het wassen gebruiken we een "gewoon" merk. Vooral omdat Matthijs zoveel allergieën heeft en we van dat ene merk weten dat het geen problemen heeft. Maar voor hardnekkige vlekken (denk aan vieze bodies door lekkende pampers, ed) gebruik ik een kei ouderwets middel: ossengalzeep. Ik heb ondertussen een aantal merken uitgetest. Maar favoriet blijft toch die van ImseVimse. Die ruikt het minst lekker (lees: is de enigste die echt naar gal ruikt), maar daar heb ik echt al veel bruine bodies terug wit mee gekregen, zelfs oudere vlekken. Voor mij dus geen roze bussen oid.

Internet staat vol met allerlei tips en trucs om je huishouden op een ecologische manier te doen. Van zelf zeep en poetsmiddelen maken tot de beste merken en producten.
Veel stof voor inspiratie. En het leuke is: je kan het zo duur of zo goedkoop maken als je zelf wilt.


dinsdag 16 september 2014

Putten

Wie trouw leest, weet ondertussen vast en zeker dat er op zondagavond (alhoewel sommigen eerder zondagnacht zeggen) er weer nieuw voer gepost wordt.
En het is ondertussen dinsdag! Foei!
Maar ik heb wel twee bijzonder goede excuses klaar:
1) zondag zendt Één sinds vorige week "De Ridder" uit. Dat betekent dat Jeroen moet werken en dus zijn laptop inpalmt.
2) gisteren zat ook mijn "vakantie" er op. En eerlijk: ik was "teut".

Vandaag zat er al een hele dag een zageventje op mijn schouder te stuiteren dat het toch echt niet meer kon. Bij deze, een verslagje van vorige week.

Maandag en dinsdag werd de laatste hand gelegd aan de dakconstructie zodat woensdag en donderdag de epdm man zijn ding kon komen doen.
Woensdag was het een drukke en hectische dag op de bouwwerf. Buiten de epdm die op het dak gelijmd werd, kwam een neefje (als je in jaren rekent toch) met een collega de septische en de regenwaterput ingraven. En dat was toch even spannend... Als ze zo vertellen dat er bij een paar huizen verder een moerasplaat zit, die kei hard water spuit als je die raakt, dan slik je even en probeer je die tekenfilmscènes even te verdringen. (Maarten kan je daar meer over vertellen).
Gelukkig voor ons bleek dat moeras niet vlak onder ons stuk te zitten. Het stonk wel enorm naar beerput en je zag op een bepaalde diepte het water (al zag het er eerder als hiervoor vermelde stinkende smurrie uit) insijpelen, maar niemand is echt nat geworden.

Zaterdag is klusdag. Ook afgelopen weekend...
En voor het eerst waren Jeroen en papa eens iets aan het opbouwen ipv afbreken.
En... Het sloeg al tegen!
De houten roostering van de zolder en de eerste verdieping laten we zitten. Alleen zijn de balken van destijds net iets te smal waardoor ze na al die jaren serieus zijn gaan doorhangen en het ook serieus wiebelt als je boven rondloopt. Om de balken te verstervingen en de toekomstige vloer recht te krijgen, hebben ze nieuwe balken tegen de bestaande gevezen.
Als kind zei er iemand ooit eens tegen mij "met passen en meten wordt veel tijd verscheten. Maar wie het niet doet, die werkt niet goed". En dat heeft hij, samen met Jeroen mogen ondervinden. 's Avonds hoorde ik verschillende zuchten en "pfff... 't lijkt alsof we niks gedaan hebben vandaag".

En zo komen we stilaan naar een volgende fase: die van het afwerken. Alle echte constructiewerken zijn nu bijna gedaan. Het schrijnwerk kan gemaakt worden. Het volgende spectaculaire wordt de plaatsing van de schelpen. Maar daarvoor mag Jeroen nog eerst een weekend de vloer van het woongedeelte uitschuppen.


zondag 7 september 2014

Heerlijk geurende werf

Deze week werd de ganse dakconstructie voor het platte dak achteraan ineen genageld en geschroefd. Heel de constructie bestaat uit hout, er kwam geen enkel betonnen welfsel aan te pas. De dakoversteken werden ook al bekleed met ThermoWood, wat meteen een heel mooi idee gaf van hoe het er uit gaat zien. Ook een eerste opbouw van een van de drie veluxen staat klaar om gemonteerd te worden.

Ook deze week viel er mij iets op: de geur.
Als je aan een bouwwerf denkt, dan denk je ook aan die typische geur van natte steen, natte aarde, nat cement, ... Voor mij persoonlijk: geen prettige geur. En ook niet prettig om daar binnen te staan, veel te klammig (is dat een woord?).
Maar dat heb ik deze twee maanden eigenlijk nog niet geroken of gevoeld. Deze week was zelfs "lekker": vers gezaagd hout. Dat geniet toch met stip de voorkeur.

Jeroen had afgesproken met de aannemer dat hij (met zijn "knechtjes" :-p) de vloer van het woonhuis zou uitbreken en al zou uitgraven. Dan kunnen ze volgende week de riolering al beginnen leggen.
Maar, het was gewoon te lang geleden dat we nog verrassingen hadden gevonden. Dit weekend bracht ons er twee van formaat! Letterlijk!
De waterput die een stukje in de living zat bleek bijna over de ganse breedte te lopen (van aan de kelderdeur tot de muur van de keuken) en onder de voorplaats (salon bij ons) zit volledig een kruipruimte, met welfsels die dan precies nog dragend zijn ook!
En telkens ik zei "ghoh, dat klinkt toch zo hol daar als de kinderen springen of zo. Zou daar nog iets onder zijn?", werd dat afgewimpeld. Dan kwam het wel van de kelder of zo. Op de originele plannen staat inderdaad geen van beiden op. Maar ja, volgens die plannen zou het een dubbelwoonst moeten zijn. En den dubbel is nooit volledig gezet, enkel het bijgebouw daarvan werd gezet. En ons woonhuis staat niet op de scheiding zoals dat volgens plan wel zou moeten zijn, het bijgebouw  (keuken) en het stalletje daarachter (badkamer en berging) dan weer wel. Om maar te zeggen: wie durft er dan afgaan op die plannen?
Soit, het geeft weer stof om over te denken, net nu de werf zo langzaamaan stofvrij begon te worden.

maandag 1 september 2014

6 weken later...

1 september
Een nieuw begin. Vol verwachting en hoop uitkijken naar het komende jaar. Blij weerzien. Enz.
De vakantie wordt nog even besproken, maar al snel verdwijnt die naar de achtergrond als een vage herinnering.

En toch, na 6 weken is het tijd om even terug te kijken.
Het zijn er voor mij eigenlijk een stuk of 10, het inpakken en de voorbereidingen om te verhuizen meegeteld.
En wat is er veel gebeurd! Alles is nog lang niet uitgepakt. Maar dat hoeft ook niet, die boeken kunnen we hier toch niet kwijt.
Een thuis is het (nog) steeds niet. Voor mij althans, de kinderen vinden het hier prima.

En ons huisje? Daar schiet niet veel meer van over. Nu ja, de buitenmuren van het woonhuis staan er nog. En er is al héél véél gebeurd. Maar het is toch iedere keer raar en even slikken als ik er langs kom. Meerdere keren flitste de gedachte "ooohhhh.... wat hebben we toch gedaan?" al door mijn hoofd. Zeker toen het dak er af was, met een stelling er rond, of de doorgang tussen het nieuwe en het oude gedeelte gemaakt was. Stenen en huizen kunnen niet spreken... maar soms bekruipt me toch het idee dat het huis treurt.
Door het nieuwe dak lijkt het huis eronder nog ouder. Ook al hebben we dan voor dezelfde kleur pannen gekozen. Eens de nieuwe ramen er in staan, zal dat wel veranderen. En als we ooit de gevel laten reinigen, kan het huis weer in zijn volle glorie schitteren. Dus we leven wel met hoop.

Een kleine twee maanden verbouwen, wat doet dat met een mens?
Tot hiertoe kan ik zeggen dat er hier niet al te veel stresskippen te vinden zijn. Gelukkig ;-) De kinderen vinden het spannend. Elke dag rijden we er eventjes langs om de post op te halen. En dat  appreciëren ze alle drie. Ook Jeroen kan het niet laten om na het werk daar eerst te stoppen. Het is fijn om de veranderingen dag na dag mee te maken.
Al bij al zijn we het nog lang niet beu, dat verbouwen. De zaterdagen zijn pittig, want dan sta ik er alleen voor met de 3 kinderen (en dat is zwemdag voor Anne-Marie). De zondagen zijn tot nu toe altijd al familiedag geweest.