De teller staat op zo'n 100 volle bananendozen en dan nog een hoop plastic bakken en andere dozen.
De bedoeling was om een stuk van de container te gebruiken om dozen te stockeren tot de verhuis en al wat materiaal uit de garage in het andere stuk weg te zetten.
Maar zie zelf maar...
De eerlijkheid gebied om er bij te vertellen dat dit niet alles was... Geen meubels en bijna geen speelgoed van de kinderen en nog de allerlaatste rommel.
Hoe gaat het voor de rest met ons?
Kinderen voelen de spanning en de veranderingen in de lucht hangen. Wat het nodig gegil geeft. Het is dus niet altijd zo gezellig bij ons momenteel. De dozen en de rommel doen hun deel, het geruzie de rest.
Wat Jeroen betreft: die is weinig van zeg. Maar dat valt enkel de mensen die dicht bij hem staan op. Lucky me! ;-) Gelukkig heb ik al enige ervaring met stresskip Jeroen door een aantal memorabele concerten van Koninklijke Muziekvereniging Vlijt en Eendracht (kortweg V&E). Daardoor weet ik dat alleen ik een kort antwoord krijg, anderen krijgen een deftige uitleg. Mijn tactiek dus: als iemand iets wil weten, moet die dat zelf maar vragen aan Jeroen. Klein detail: buiten de papa's ben ik eigenlijk de enigste die veel vragen heeft.
En ik? Het inpakken grondig beu. Een verzwakte achillespees die protesteert. Uitkijkend naar zondagavond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten